Rozdział 13

Rozdział 13

***Perspektywa Alex ***

Po tym jak Harry wyszedł z mojego pokoju , zastanawiałam się długo nad tym co się stało . 

Miałam puszczoną głośnio muzykę i nic nie słyszałam . Do mojego pokoju wszedł Liam . Czemu nie zapukał ? A może pukał a ja nie słyszałam ?

- Musimy pogadać - powiedział dość poważnie 

- A o czym ? - spytałam siadając (przedtem leżałam na łóżku )

- O tobie ? 

- O mnie ? 

- Tak . Co mówiłaś Harremu ?

- Co ?

- No jak z tobą wcześniej rozmawiał - wyjaśnił . 

- A... No że nie mogę z nim być . To znaczy chciałam mu to wyjaśnić ale on mi na to nie pozwolił 

- Rozumiem . On tak ma . 

- Zauważyłam - ciągnęłam dialog 

- Czemu nie możesz z nim być ? -spytał .. Tego się bałam . Że spyta 

- To przeszłość ... Nie ważna przeszłość - próbowałam powstrzymać się od płaczu . Chłopak walną mnie w głowę . 

- Auu ..Coś Ty ? A to za co ? - spytałam łapiąc się za tył głowy

- Nie ma znaczenia .. To już przeszłość - powiedział

- Ale boli nadal.......

- O tak przeszłość często boli . Można od niej uciekać , lub wyciągnąć z niej wnioski ... - tłumaczył , po czym wyszedł . Zastanawiały mnie słowa Liama . Zdałam sobie sprawę że przez to ''uderzenie'' w głowę coś mi chciał wyjaśnić . I już chyba wiem co .

***Następnego Dnia ***

Promienie słoneczne przebijały się przez rolety . Wstałam , ubrałam się i umyłam , włosy zostawiłam rozpuszczone . Po krętych schodach zeszłam na dół i wparowałam jak torpeda do kuchni . Wzięłam jabłko i wyszłam z domu .  Postanowiłam że zacznę biegać . Kiedyś biegałam ale potem przestałam dlatego chciałam ''naprawić'' moją kondycję . 

Biegłam po ulicach Londynu z słuchawkami w uszach . Dostałam wiadomość . Numer Nieznany 

Uśmiechnij się , puki możesz jutro może być jeszcze gorzej 

                                                            Twoje najgorsze wyobrażenie ...........

Zdziwił mnie ten sms'es . Ciekawe kto to i skąd ma mój numer telefonu . 

Postanowiłam że na razie nie będę o tym myśleć . Biegałam jeszcze przez jakiś czas a trafiłam nad rzeczkę z mostem i piękną polane . Nigdy chyba nie widziałam tak pięknego miejsca . Weszłam na most i nachyliłam się nad nim . 

- Pięknie tu . Prawda ? - odezwał się głos za mną . Odwróciłam się i ujrzałam szczęśliwą twarz Nialla

- Tak ślicznie . A co ty tu robisz ?

- Zawsze tu przychodzę kiedy mam doła - powiedział . Uśmiech momentalnie znikł Mu z twarzy 

- A co się stało ? -spytałam

- Ona nie widzi tego 

- Czego ? - po raz kolejny spytałam 

- Tego że się w niej kocham 

- Nie wiem kim ona jest ale ma szczęście że taki ktoś jak Ty się w niej zakochał - odpowiedziałam .

- Dziękuje - powiedział Blondas  

- Za co ? 

- Za to że jesteś . I że mogę Ci się wyżalać 

- Nie ma za co . Na mnie zawsze możesz liczyć 

Pogadaliśmy jeszcze trochę . Niall zrobił się głody więc postanowiliśmy wracać . 

Weszliśmy do salonu . O dziwo siedział tam tylko Harry który od razu zmył jak nas zobaczył i Perrie z Zaynem 

- Gdzieście byli - odezwał się Malik

- Też się ciesze że Cię widzę - powiedział i udałam się do kuchni . Siedział tam przybity Lokers . 

- Co jest ? - spytałam On wstał zbliżył się do mnie i pocałował . Nie był to zwykły pocałunek . Był pełen uczuć Hazzy .... Stawał się on coraz bardziej głęboki i namiętny z jego strony jak i z mojej . Nie wiem czemu ale odwzajemniłam go . Czemu ?

- Przepraszam - wyszeptał i wyszedł z pomieszczenia 

Stałam jak wryta . 

- Co ci ? - spytał Louis nalewając soku do szklanki - Hallo . Jest tam ktoś ? Alex ? Słyszysz 

- Yyyy... Co ? - wyrwałam się z transu 

- Wszystko w porządku ?

- Tak ... Jest ok

_______________________

NO TO MAMY 13

PRZEPRASZAM ŻE TAKI KRÓTKI 

ALE PRZYNAJMNIEJ SĄ 2 JEDNEGO DNIA ;)